Problem je mnogo dublji. Na ovoj planeti nema dovoljno resursa da bi u idealnoj podeli bogatstva svo stanovništvo živelo kao USA pre zadnje krize.
Uz mnogo truda, nafta se može zameniti alternativama što sa retkim elementima nije slučaj, oni će postati nova strateška sirovina broj jedan. Spremnost ljudi da rade za niže plate neće imati efekta u vidu povećanja ili održanja životnog standarda ako je najkomplikovanija stvar koju mogu da naprave ambalaža za kiselo mleko, umesto GaAs čipova. Pogledajte nas, da li neko ozbiljno misli da će nas iz krize izvući poljoprivreda, ili bilo koji drugi segment privrede gde se zahteva mnogo nisko obrazovanih radnika i gde su profiti minimalni?
Pitam se samo kako STO gleda na ovakve postupke Kine. Sprečavanje pristupa resursima je veliki no-no i Kini bi napravili ogroman problem eventualnim izbacivanjem.
Prirodni resursi su činili 24% celokupne svetske trgovine u 2008, obim trgovine resursima se povećavao za 20% godišnje u zadnjoj dekadi.
Neke ekonomske specifičnosti prirodnih resursa:
- neravnomerna geografska distribucija
- istrošivost
- rente za eksploataciju
- spoljni faktori (priroda i drugi uticaji koji nemaju veze sa specifičnim tržištem npr. poplava u rudniku ili revolucija i nacionalizacija)
- dominacija (prevelik udeo resursa u bdp-u nacije - slučaj sa rusima)
- nestabilnost cena
Nejednaka distribucija resursa, kao i činjenica da ih nema u neograničenim količinama dovodi ili do toga da tržištem vladaju karteli (državni ili privatni) ili da je pristup sirovinama slobodan ali bez tačno utvrđenih vlasničkih prava (ovo bi moglo da se dogodi Antarktiku ako odluče da krenu da ga eksploatišu).
Interesantno je da se 35% propisa koji ograničavaju izvoz odnosi na resurse, kao i da izvozne takse obuhvataju 11% ukupne trgovine prirodnim resursima.
Elem, gde su problemi:
Export policy: A large country can improve its terms of trade and shift rents internationally by imposing export taxes. As such policies lower the welfare of trading partners they are likely to induce some form of retaliation. Commitments on export taxes could be exchanged either among exporters or for concessions on import tariffs in downstream sectors, that is to reduce tariff escalation.
Conservation policy: Rules on subsidies that increase the exploitation of a resource with an open access problem, such as fish, or the consumption of resources that have negative environmental externalities, such as fuels, may need to be reinforced. On the other hand, a case can be made to grant flexibility to subsidies aimed at improving the conservation of natural resources (“green” subsidies).
Domestic policies with large trade effects: A production quota is equivalent to an export quota when the resource-rich country has little domestic consumption. Similarly, a consumption tax imposed by an importer with no domestic production of the resource is not different from a tariff. In these cases, regulating only one of the equivalent measures may be insufficient to achieve undistorted trade.
http://www.voxeu.org/index.php?q=node/5373
btw. bacite pogled na ovaj bbc članak iz 2001, kada je Kina posle 15 godina pregovaranja ušla u STO
But there are fears from developing countries that China's now increased access to lucrative global markets will have disastrous consequences. They are concerned that Chinese goods will capture Western markets from them, especially in areas such as textiles and footwear.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/1548866.stm
Re: Heavy metal - uticaj kineskih ruda na japansku elektronsku industriju
