Južni magnetski pol se nalazi na 73° severne geografske širine i 100° zapadne geografske dužine, na ostrvu Princa od Velsa, dok se severni magnetski pol nalazi na 70° južne geografske širine i 148° istočne geografske dužine, na Antarktiku - južno od Novog Zelanda. Iz tog razloga se geografski polovi nalaze na suprotnim Zemljinim hemisferama u odnosu na magnetske polove, tj. severni geografski pol je dobio naziv po tome što se nalazi na hemisferi prema kojoj se okreće severni kraj igle kompasa (koju privlači južni kraj „Zemljinog magneta“). Analogno je i za južni geografski pol.
Lokacije magnetskih polova nisu statične. Godišnje pomeranje može iznositi i više od 15 km. Pozicije polova na različitim kartama obično nisu tačne, a precizno se određuju u specijalizovanim institutima za geomagnetska ispitivanja.
Na osnovu istraživanja bazalta širom sveta otkriveno je da se dešava reverzija magnetskog polja Zemlje u intervalima od nekoliko hiljada do nekoliko miliona godina, sa prosečnim intervalom od oko 250 hiljada godina. Poslednja reverzija, koja se naziva reverzija Bruns-Macujama, najverovatnije se dogodila pre oko 780 hiljada godina.
Ne postoji jasna teorija o tome zašto se dešavaju reverzije magnetskog polja Zemlje. Neki naučnici izradili su model Zemljinog jezgra, unutar koga je magnetsko polje kvazi-stabilno, a polovi mogu spontano da menjaju položaj od jedne orijentacije na drugu tokom nekoliko stotina ili nekoliko hiljada godina. Drugi naučnici smatraju da se geodinamo okreće, ili spontano, ili tokom nekih ekstremnih uslova, kakav je, na primer, udar komete. Nakon toga se geodinamo ponovo pokreće. Ovakvi ekstremni događaji uglavnom ne izazivaju reverziju magnetskog polja, jer ne postoji korelacija između vremena postanka kratera i reverzije. Nakon reverzije, magnetski severni pol se ponovo javlja, ali na suprotnoj strani Zemlje, dok linije sila magnetskog polja dobijaju suprotan smer.
Istraživanja tokova lave na planini Stins u Oregonu, pokazuju da se magnetsko polje kretalo brzinom od preko 6 stepeni dnevno, u toku nekog vremena u prošlosti Zemlje. Ovo značajno omogućava bolje razumevanje popularnog shvatanja mehanizma rada Zemljinog magnetskog polja.
Teoretski gledano, tokom perioda promene polariteta magnetskog polja, što se dešavalo više puta tokom Zemljine istorije, u vremenu od prestanka dejstva jednog do početka dejstva drugog magnetskog polja Zemlja nije imala magnetsko polje. Ukoliko bi to bilo tačno, Zemlja je u tom vremenu bila nezaštićena od uticaja solarnih vetrova, i naelektrisanih čestica, koje bi inače bile skrenute ili sagorene, a koje su tada mogle dopreti do površine Zemlje. Ovo je moglo izazvati, usled pojave radijacije, mutaciju živog sveta, pojavu steriliteta i izumiranje pojedinih vrsta. Ova teorija nije dokazana ali ukazuje na značaj Zemljinog magnetnog polja kao prirodnog štita od spoljašnjih uticaja na život na Zemlji.[26]
Wikipedia
Blago onome ko rano poludi, ceo zivot mu u veselju prodje
Da li to zemlja obrće magnetne polove?
Registrovani: 5 ( soldzer, stemak, bachi, djoka_l, Ivan Dimkovic )
